در اين نوشته ابتدا مقدمه اي در رابطه با نماز نوشته شده و در ادامه به اهميت نماز پرداخته شده است، سپس واژه ي نماز و آسيب هاي اجتماعي تبيين شدند و نقش نماز در بازگشت به خويش روشن شد و گفته شد كه نماز بايد آگاهانه –عاشقانه – خالصانه باشد. در قسمت اصلي اين مقاله موارد زيادي از آسيب هاي اجتماعي بيان و نقش نماز در پيشگيري از آنها توضيح داده شد، آسيب هاي همچون تضييع حقوق ديگران – بي برنامگي واتلاف وقت – پيروي هواي نفس – تفرقه – عدم بهداشت فردي – ارتكاب گناهان فحشا، منكر-.و در پايان به نتيجه گيري از بحث پرداختيم و به اين نتيجه دست يافتيم كه نماز سدي محكم در مقابل آسيب هاي اجتماعي و سير دادن فرد به سوي تكامل و انسانيت است. اكثر افرادي كه در جامعه به آسيب هاي اجتماعي مبتلا هستند رابطه ي خوبي با نماز و معنويت ندارند، به همين خاطر دچار بي برنامگي و بي نظمي و فاصله گرفتن از ارزش هاي اجتماعي مي شوند، كه روي آوردن به نماز و ذكر خدا مي تواند نسخه اي شفابخش براي اين آسيب ها باشد.

نماز پيشگيري آسيب اجتماعي